ETAPPE 16: VAN VITTEL NAAR ST. DIE DES VOSGES

Wandelen als God in Frankrijk door een prachtig landschap

Woensdag 6 mei: het vertrek. Om 08.00 uur vertrek uit Volendam. Via Marken – waar we Dirk ophaalden – gingen we naar Lieshout in Brabant. Na de koffie met appelgebak stapten Frans en Gerrie in en we gingen op weg naar Vittel. Het was regenachtig en druk op de weg maar dankzij de goede chauffeurs en de prima bus van Molenaar kwamen we om 17.00 uur in Vittel aan. Het hotel lag iets buiten het centrum. Hier sliep de voorgaande groep van Joop van Pooy ook. Op het terras van het hotel deden we de overdracht en we gingen lekker eten. Na het eten keken we gezamenlijk – onder het genot van enkele flessen Vittel bronwater – naar een voetbalwedstrijd. Hierna naar bed, want morgen is onze eerste wandeldag.

Donderdag 7 mei: Vittel – Darney (35,1 km). Na afscheid genomen te hebben van de voorgaande groep vertrokken we om 08.15 uur. We waren zo eigenwijs om geen proviand mee te nemen voor onderweg. Ondanks de waarschuwingen van Piet. Dat hebben we geweten, want we kwamen helemaal niets tegen onderweg. Maar het was prachtig weer. We liepen als God in Frankrijk door een prachtig landschap vol bloeiende koolzaadvelden. Het was flink klimmen af en toe. Hongerig en moe kwamen we om 15.30 uur aan in Darney. Ons eindpunt voor vandaag. Het hotel lag natuurlijk nog 2 km verder. Een rustig hotel met een mooi tuinterras. Hier dronken we wat en na een voortreffelijk menu van de dag vroeg naar bed, want morgen schijnt het weer minder te worden en we moeten weer ongeveer 30 km lopen met rugzakken van ruim 10 kg op onze ruggen.

Vrijdag 8 mei: Darney –  Dompaire (31,6 km). We hadden rommelig geslapen vanwege een heftige onweersbui die bijna de gehele nacht boven ons hotel had gehangen. Erg veel gebliksem, gedonder en regen. Toen we opstonden was het gelukkig droog. Dit zou de gehele dag zo blijven. Na een lekker Frans ontbijt op pad. De paadjes waren spiegelglad vanwege de vele regen van vannacht. Het leken wel kamikazepaadjes volgens Piet Snieder. We werden zowat groen en geel: geel vanwege de bloeiende koolzaadvelden en groen vanwege alle bossen waar we doorheen moesten baggeren. Onderweg kregen we water van een vriendelijke Franse madame van ongeveer 92 jaar oud. Op een bankje aten we onze lunch op: water en brood. Het smaakte prima. Even  verder dronken we koffie – met iets erin – bij een boer. We schoten aardig op en om 15.00 uur bereikten we het hotel in Dompaire. Eerst een lekker biertje. Helaas was de voorraad snel op. Daarom naar de kamers om te douchen en om iets schoons aan te trekken. Hierna naar een pizzeria om de hoek om wat te eten en een afzakkertje te nemen. We waren moe en gingen weer vroeg naar bed.

Zaterdag 9 mei: Dompaire – Epinal (27 km). Toen we de gordijnen open deden zagen we dat de lucht strak blauw was. Dat zag er goed uit. De beenspieren werden al flink stijf. De rugzakken leken al zwaarder te worden en de schoenen al krapper. Na het ontbijt gingen we eerst naar de bakker om stokbrood voor onderweg te kopen. We liepen een prachtige route en kwamen bij de Moselle (het franse deel van de Moezel) terecht. Aan de oever aten we onze lunch op: weer water en brood. Om 14.00 uur bereikten we Epinal. Een flinke stad. Het hotel lag natuurlijk aan de andere kant van de stad. Dus moesten we nog een uurtje doorwandelen. We konden er niets te drinken krijgen. Daarom snel omgekleed en met een taxi naar het centrum. We vonden al gauw een gezellig terras en na enkele versnaperingen gingen we chinezen. Heerlijk gegeten en met een taxi weer terug naar ons hotel.

Zondag 10 mei: Epinal – Barbey Seroux (44 km). Vroeg op want we hebben vandaag een lange etappe voor de boeg. Er was dichter in de buurt geen slaapplaats te vinden. Om 07.00 uur ontbijt en op pad. De lucht was dreigend maar we hielden het de gehele dag droog. Na 9 uur klimmen en klauteren bereikten we ons einddoel voor vandaag. Een motor-herberg op 720 meter hoogte. In de middle of nowhere. Het was van een Nederlander die al 25 jaar in Frankrijk woont. Een oude kennis van Frans. Uitgeput kwamen we aan. Eindelijk de zware rugzakken af en een lekker biertje. We hadden het verdiend. De barbecue werd aangestoken en na een flinke hoeveelheid vlees weggewerkt te hebben gingen we naar bed.

 

Maandag 11 mei: Barbey Seroux – St. Dié (35 km). Vandaag onze laatste etappe. De eigenaar van de herberg ging pas om 8.00 uur brood halen in een dorp. Daarom hadden we een laat ontbijt en gingen dus laat op pad. Het was prachtig weer. Dwars door zowat onbegaanbare bossen liepen we. Het was zwaar en de zon scheen fel. Na een stuk langs een spoorlijn gelopen te hebben bereikten we St. Dié. We hadden al contact gehad met de volgende groep. Zij sliepen toevallig in hetzelfde hotel als wij. Bij het hotel aangekomen bleken zij er niet te zijn. Ze waren al een stukje aan het wandelen. Daarom gingen wij met een taxi naar het centrum om daar lekker te eten. Ook met een taxi weer terug naar het hotel. Daar was weer niemand van de volgende groep te bekennen. Dan maar naar bed.

Dinsdag 12 mei: Weer naar Volendam. Na het ontbijt deden we de overdracht met de volgende groep van Cees Plat en gingen op weg naar huis. Het begon al gauw erg hard te regenen maar toen we Maastricht voorbij waren klaarde het op. In Lieshout aangekomen hadden we koffie met gebak en namen we afscheid van Frans en Gerrie. De volgende halte was Marken waar we Dirk afgezet hebben. Om 18.00 uur waren we thuis. Het was een lange rit geweest. Maar we kunnen terug kijken op een prachtige, erg gezellige maar zeer zware tocht. Het GPS apparaat van Frans bleek van onschatbare waarde geweest te zijn. Onze groep bestond uit: Frans Kooijmans en Gerrie Weijers (allebei uit Brabant), Dirk Kaars (uit Marken), Piet Snieder, Joop Buter en Jaap Veerman (Koster) uit Volendam.

 

 

 

 

ETAPPE 17: VAN ST DIE DES VOSGES NAAR PHALSBOURG

Maandag 11 mei: met wat waarschijnlijk met afstand de grootste ploeg is, 15 man/vrouw, bestaande uit: Kees Plat (Bot), hoofdman, kok en entertainer; Kees Tol (Bout) navigator; Jan Schilder (Witte) 2e navigator; Freek Schilder, chauffeur; Bruin Zwarthoed; Piet Smit (Pit); Tiny Smit (Puulebap); Maart Veerman (Drum); Neel Schilder (Stratenmaker); Gaar Tol (Stratenmaker); Gaar Zwarthoed (Pit); Vera Buys; Willy Schilder (Dolly); Gerda Runderkamp; en Netty Rosielle (Rikkers), vertrokken we om 4.00 uur (gaap) vanaf de Bowling met 2 busjes. Door het vroege vertrekuur en de vele regen onderweg was het aanvankelijk vrij rustig, maar net over de grens in Frankrijk klaarden de lucht en de gezichten op. De overdracht in Saint-Dié liep mis omdat onze voorgangers nog niet gearriveerd waren. Na telefonisch contact bleken die pas enkele uren later te arriveren waarop we alvast onze wandeling naar Etival-Clairefontaine (ca 14 km.) begonnen. Het was een fijne wandeling zonder veel problemen via leuke plekjes als Herbaville en St-Michel-sur-Meurthe en af en toe langs het het riviertje de Meurthe. Het enige hotel daar bleek onze reservering niet te hebben opgenomen waardoor we met 15 mensen in één bus terug moesten naar Saint-Dié waar het eerste het beste hotel meteen o.k. was, en, o wonder, de ploeg van Jaap Veerman (Koster) bleek daar ook te slapen. Omdat deze ploeg ’s avonds de stad in ging werd besloten de overdracht de andere ochtend te laten plaatsvinden. Na een heerlijk diner, begeleid door een lekker wijntje c.q. biertje begaven we ons te rusten.

Dinsdag 12 mei: na de overdracht en het ontbijt en de nodige boodschappen gedaan te hebben voor de ravitaillering onderweg vertrokken we naar Etival-Clairefontaine waar we de route oppakten waar we de dag tevoren gestopt waren. Vandaar gingen we richting Raon L’etape. Bij Saint Blaise aangekomen besloten we om af te buigen naar een wandelpad; echter na een eind lopen bleek een brug te zijn weggeslagen. Er werd even overwogen om de rivier op een doorwaadbare plaats over te steken maar na rijp beraad en de ploeg te hebben geobserveerd werd er toch besloten om op onze schreden terug te keren. Via de weg door Saint-Blaise kwamen we zonder verdere problemen aan in Raon L’etape, waar we heerlijk gepicknickt hebben. Na het eten werd er zowaar een kerkje gevonden dat open was. Daar werden alle aanwezige kaarsen opgestoken en tientallen gebeden opgedragen. Na via de meegenomen wandelkaarten een route bepaald te hebben werd de tocht hervat naar ons eindpunt van vandaag in Baccarat. Wandelend door Raon L’etape kwamen we enkele van de 12 fonteinen uit de 19e eeuw tegen. Na een mooie wandeling door een afwisselend landschap van bossen, heuvels en water hebben we enkele kilometers voor Baccarat nog genoten van een uitgebreide tussenstop. Onze hoofdman, tevens meesterkok  Kees Plat (Bot), voorzag ons van heerlijke (stok)broodjes met naar keuze gebakken eieren, kaas, ham of alles tegelijk. Met een wat trager tempo, vanwege de volle magen, legden we de laatste kilometers af naar ons hotel waar alles in kannen en kruiken bleek, zodat we in no-time onze intussen weer opgelopen dorst aan een lekker biertje of iets anders konden lessen. Baccarat blijkt een kristalstadje te zijn en wij vertoefden midden tussen de kristalwinkels en fabrieken. Tot groot verdriet van de dames kon er echter niet meer gewinkeld worden. Ook hier hoefden we ‘s avonds niet op een houtje te bijten al kostte het wel wat moeite om de gerechten uit te kiezen omdat de menukaarten alleen in het Frans waren en daar zijn wij geen van allen sterren in. Uiteindelijk hebben we toch lekker gegeten.

Woensdag 13 mei: van Baccarat naar Blâmont. Toen we opstonden was het zwartmistig, dus maar even een jasje uit de tas gepakt. Na het ontbijt en de gebruikelijke inkopen vertrokken we ca. 9.40 uur. De mist was alweer snel opgetrokken en de zon liet zich ook al weer spoedig zien zodat na een kwartiertje de jasjes weer uit moesten en de afritsbroeken weer kort gemaakt. Aanvankelijk liepen we (noodgedwongen) op een asfaltsnelweg maar zodra we de kans kregen weken we daar vanaf  via een landelijke route die op een gegeven moment wel erg landelijk werd; het had meer weg van een moeras. Na enkele kilometers kleitrappen en glijden kwamen we bij een beter weggetje waar we de kleibonken zoveel mogelijk van onze schoenen klopten en onze weg fluitend vervolgden naar Montigny dat op een oudere bewoner na geheel uitgestorven leek. Daar hebben we prinsheerlijk bij de kerk in de pastoor zijn tuintje (niet het kerkhof) een picknick opgezet. De kerk was, zoals de meesten hier, gesloten: FERMÉ. Weer (noodgedwongen) liepen we langs de snelweg naar Domèvre-sur-Vezouze waar we nog even de voeten lieten rusten op wat bankjes onder de bomen; lekker in de schaduw want het begon al behoorlijk heet te worden. Gelukkig konden we de snelweg weer verlaten en tussen de koolzaad- en roggevelden liepen we door een steeds mooier wordend landschap naar onze eindbestemming van vandaag. Na een voorspoedige wandeling (behoudens een struikeling van één van onze dames) kwamen we bij het bord Blâmont waar de complete groep met open mond het panorama van Blâmont in zich opnam. Werkelijk schitterend met de ruïne van een oud kasteel op de achtergrond. Korte tijd later arriveerden we in ons hotel; alweer een hotelletje met een bijzonder goede prijs/kwaliteitverhouding en geweldig goed eten. Service perfect. Volgens ons zouden de koks in Nederland niet eens mogen werken, zo jong waren ze. Terugkijkend op de dag hebben we het eigenlijk met twee vingers in de neus gedaan. Willy Dolly deed het (letterlijk) op haar sloffen.

Donderdag 14 mei: na een korte nacht, vanwege het uit de hand gelopen nakaarten waarbij veel gelachen werd en de nodige alcoholische versnaperingen de ronde deden, vertrokken we toch nog op een redelijke tijd, ca. 9.00 uur. We begonnen de dag met prachtig mooi weer, terwijl de avond en de nacht ervoor het erf van het hotel wel een meertje leek vanwege een ware wolkbreuk die vergezeld ging van onweer. We waren in ieder geval blij dat we dat niet overdag hebben gehad. Ons eindpunt vandaag was gepland in Gondrexange. We liepen alweer in een adembenemend mooie omgeving waar we echter niet ten volle van konden genieten omdat we weer eens een stuk over de snelweg moesten lopen. In Richeval, waar we de bevoorrading van de lunch gepland hadden, liep het mis. Onze chauffeur Freek kan het niet zo gauw vinden en tot overmaat van ramp was hij telefonisch plotseling niet meer bereikbaar. Bij een benzinestation hebben we toen maar een kopje koffie gedronken en gewacht. Tenslotte besloten we om toch maar verder te lopen en als door een wonder kwam Freek net voordat we van de grote weg afkonden voorbijrijden. In het nabijgelegen dorpje St-Géorges hielden we een sanitaire stop en genoten we van een uitgebreide rommeltafel die de bowling niet zou misstaan. Via Hertzing en Héming liepen we naar Gondrexange waar we bij een prachtig meer even gerust hebben. Na bestudering van de kaarten besloten we om nog een stuk door te lopen naar Sarrebourg. Op een gegeven moment konden we niet anders dan langs een spoorlijn gaan lopen, hetgeen op zich verboden was maar ja, nood breekt wetten… Na vele kilometers op dit ongezellige pad kwamen we dan eindelijk in Sarrebourg aan; dachten we tenminste; het bleek een voorstadje te zijn en dat viel bar tegen want sommigen begonnen er een beetje doorheen te zitten. Maar alla, het viel mee, het was nog maar 2 km en na onze batterijen weer een beetje te hebben opgeladen sjokten we dat laatste stukje door. Bij het hotel aangekomen wisten we niet wat we zagen: een mooi hotel, een prachtige tuin in een prachtig landschap. Eindelijk op een terras met een lekker glas bier kon de dag niet meer stuk. Wat een fantastische dag; dit zou verplicht in het ziekenfondspakket moeten zitten.

Vrijdag 15 mei: omdat we gisteren Sarrebourg al hebben bereikt konden we vandaag ons eindpunt Phalsbourg bereiken. Met een dikke buik van gisteravond gingen we met agressieve gezichten, omdat het nogal lang duurde bij de bakker, pas om 10 uur van start. Ook het weer zat niet mee, want ondanks de voorspelling dat het droog zou blijven, miezerde het al toen we gingen lopen en allengs werd de regen erger. Desondanks zat de stemming er toch weer snel in omdat we gewoon een geweldige groep hebben. We werden steeds natter en natter; op een gegeven moment dachten wij tegenover een kerk een gelegenheid te zien voor een bakkie koffie, maar helaas het bleek een patisserie annex supermarktje te zijn. Het dichtstbijzijnde koffiehuis bleek ca. 2 km. omlopen te zijn en dat hadden wij er ook niet voor over. In de kerk, die Godzijdank open was, hebben wij even gepauzeerd waarbij enkelen van ons nog wat drogere kleding hebben aangetrokken. De Witte en Willy Dolly bleken nog een aantal plastic poncho’s in hun tas te hebben die dankbaar door diverse personen in ontvangst werden genomen. Weer wat opgewarmd vervolgden we onze weg langs dan weer asfalt, dan weer karrensporen, op zoek naar een geschikt plekje voor de lunch. Uiteindelijk, in Brouviller, besloten we om gewoon maar bij een kerk te stoppen. Ook deze kerk bleek weer open te zijn en of God het zo geregeld had weten we niet maar pal ertegenover was een overkapte ruimte van een landbouwer; een soort stal van Bethlehem. Daar hebben we droog een geweldige lunch genoten. Weer op weg dachten we een verkorte route te kunnen volgen, maar wat niet op de kaart stond was een militaire basis van het eerste regiment helikopters dat ons de weg versperde. Onze hoofdman Kees Bot deed verwoede pogingen bij enkele hoge sodemieters van het leger om over het terrein te mogen, desnoods in een truck of helikopter, maar zijn smeekbeden en ook alle knipoogjes van onze dames konden ze niet vermurwen. Zelfs toen Kees één van onze appetijtelijke dames aanbood ter compensatie gingen ze daar niet op in. Dus moesten we in de stromende regen weer kilometers omlopen, in ganzenpas over de snelweg met marsmuziek van onze unieke navigator Kees Tol (Bout). Kort voor het bereiken van Phalsbourg, in Mittelbronn, nog een koffiestop, waarbij twee van onze ladies in de bezemwagen zijn gestapt vanwege motorische storingen. De rest liep naar het bord Phalsbourg en moest daar op de bezemwagen wachten voor de groepsfoto. Dit duurde nogal lang omdat, naar later bleek, de politie controles deed en Freek, tot grote hilariteit bij de twee ladies, op het pijpje moest blazen; een alcoholtest om half vijf in de middag. Het was overigens wel een charmante Gendarme vonden ze. Nadat het kastje 000 aanwees en Freek totaal van slag was (zijn eerste alcoholtest) mochten ze verder en konden we eindelijk de foto nemen. Toen moest er nog 2 keer gereden worden om onze hele groep terug te brengen naar ons hotel in superhotel in Sarrebourg waar we nog een enorm gezellige avond hadden.

Zaterdag 16 mei: wat een heerlijk gevoel; lekker uitslapen en rustig aan ontbijten. Toen naar Phalsbourg om daar nog even een terrasje te pakken, nog wat te eten en de volgende groep, van Bep Jonk, op te wachten. Ook konden we nog even de neo-gotische kerk van Phalsbourg bekijken. Vóór deze kerk vond de overdracht plaats en daarna werd afscheid genomen van de groep van Bep en keerden wij huiswaarts op een alleszins redelijke tijd zodat we om half negen ‘s-avonds thuis waren. Rest ons nog om de organisatie te bedanken voor al het werk en de mooie route en garage Molenaar voor het beschikbaar stellen van de bus.

ETAPPE 18: VAN PHALSBOURG NAAR WISSEMBOURG (FR)

Adembenemend wandelparkoers van Phalsbourg naar Wissembourg

Zaterdag 16 mei: lekker vroeg vertrokken en een goede reis gehad. Om 1 uur waren we in Phalsbourgh. Na een hartelijke ontvangst zijn we vertrokken. We zouden wel zien waar we zouden slapen. Prachtige omgeving, wel hoger dan verwacht. We kwamen langs Bonne Fountaine waar een openlucht kerk was. Daar hebben we een kaarsje aangestoken, want we moesten nog een slaapplaats vinden. Misschien zou het helpen. In Obernhof dachten we een hotel te vinden, maar het was alleen een restaurant. Drie dames op een bankje vertelden ons dat 4 km verderop “La Petite Pierre” was waar we wel konden slapen. Wij het bos weer in, dat was echt spoorzoeken. Boswerkers die we zagen vertelden dat er een hotel was in Imstal. Een erg mooi hotel maar “complet”. Dan nog maar 3 km naar “La Petite Pierre”. Om half acht waren we in bad. Lekker eten en nog een paar biertjes. Daarna pissen, bidden en op bed.

Zondag 17 mei: om 9 uur van start. Eerst een broodje gekocht voor de middag, want niet overal is iets te koop. Prachtig weer vandaag. De LOVE-radio belde ons over de tocht en vertelde dat het in Volendam slecht weer was. Lekker gewandeld, voor mensen die van wandelen houden en van bergen en bossen is het hier een walhalla. De hele dag geen mensen gezien op de prachtige GR-route die goed aangegeven staat. We zitten goed op schema en in Lichtenberg konden we slapen. De donkere wolken trokken over ons heen, dat beloofde geen goeds, Klaas zag het niet zitten. De rest zei dat het weer niet uit de radio komt.

Maandag 18 mei: Lichtenberg- Niederbron. Vandaag een echte bergetappe. Zes uur gaf het bordje van GR-route aan van Niederbron. De donkere wolken van gisteravond zijn weggetrokken en het was weer stralend weer. In het dorp was geen bakker, in het volgende dorp wel, wel 2 km uit de route maar dat gaf niet. We wisten dat we deze dag niets zouden tegenkomen dus deze dag ook geen koffie. Dat was voor Klaas een zware dag want die is koffieverslaafd. Prachtige omgeving met veel bergen en dalen, mooie bossen en vergezichten. Geen mensen tegengekomen. In Niederbron hadden we gelijk een hotel, mooi stadje dat Niederbron. Na het eten om 21.30 uur ging Klaas naar bed en de dames namen nog een koffie met Amaretto, heerlijk.

Dinsdag 19 mei: Niederbron-Lembach. Lekker ontbeten en op weg. Het zou weer een dag worden zonder koffie. Klaas zag het niet zitten, maar het biertje na afloop maakte het alsnog goed. Dus geen gezeur eerst broodjes halen. De zak met broodjes bij Klaas aan zijn rugzak gebonden en even later was hij net als klein duimpje, bijna alles lag op straat. Vandaag zijn we drie keer verkeerd gelopen. Alle verkeerde dingen gaan ook in drieën. Prachtig weer, een mooie route met hoge bergen en diepe dalen. We zijn zelfs een wandelaar en een fietser tegen gekomen. Om 17.30 uur in Lembach aangekomen, naar het VVV en een hotel besteld. Voordat we naar het hotel zijn gegaan hebben we eerst weer koffie gedronken met gebak, want dat hadden we wel verdiend. Na het badderen zijn we een biertje gaan halen en hebben we lekker gegeten. Nog even gekeken naar de route van morgen.

Woensdag 20 mei: Lembach-Wingen. Nog nooit zijn we zo verwend ‘s morgens. Het ontbijt was geweldig, geen buffet, maar we konden het niet op: koffie, thee, sap, bananen, croissants, brood, kaas, worst, jam, yoghurt en fruitcompote. Zelfs de eitjes van de gelukkige kip werden speciaal voor ons gekookt. Met volle buiken gingen we op pad. Vandaag hadden we een kastelenroute. Eerst kwamen we lang chateau Fleckenstein, daar konden we koffie drinken. Het is een toeristische bezienswaardigheid. Daarna chateau de Loewenstein en chateau de Hohenbourg. Erge warme dag vandaag, toch nog wel klimmen. We hadden het plan om naar Climbach te wandelen maar hadden vernomen dat op woensdag de hotels gesloten waren. Daarom een plaatsje eerder gekeken. Er bleek een hotel te zijn maar wat denk je? Gesloten…. Dan maar verder kijken. Er was een restaurant in de buurt die zou kamers hebben. Ook gesloten. We raakten met een buurvrouw aan de praat die wilde wel even bellen. De mevrouw kwam naar buiten met de telefoon in haar handen. Ze kon ons aan een slaapplaats helpen, een gite met alles erop en eraan. Dan nog eten. Het restaurant was eigenlijk gesloten maar de mevrouw van het restaurant zorgde toch dat wij brood, wijn, bier, worst, salades, paté en kaas kregen. Dus hebben we toch lekker gegeten. Bep ontdekte een zwart puntje op haar been. Bij nader onderzoek bleek het om een teek te gaan. Later vonden we er nog een. We hebben ze eruit gekregen. Voor de volgende wandelaars die door bossen lopen: kijk goed uit en neem een tekentang mee. Na contact te hebben gehad met LOVE radio vernamen wij het nieuws dat Jan en Yolanthe uit elkaar zijn. We hebben er nog over nagekaart.

Donderdag 21 mei: Wingen-Wissenbourg. Om 9 uur op pad na een rumoerige nacht. Klaas en Henny sliepen op een bedbank, Henny moest plassen en stond op, maar raakte uit haar evenwicht. Klaas werd bijna als een worstje tussen een flipje gedrukt, gebrul dus. Daarna nog wat onweer, dus een onrustige nacht. De borden gaven aan nog 2 uur en 40 minuten naar Wissenbourg. Die uren hebben ons nog een mooie wandeling bezorgd. Om ongeveer 12.00 uur waren we bij onze wisselplaats en hebben we een kaarsje opgestoken voor een goede afloop. Jammer dat de winkels gesloten waren vanwege Hemelvaart. Wissenbourg is een leuke stad met winkels en pleintjes met terrassen. Om 17.00 uur kwam de volgende groep met Edwin Bond. Nog even gebabbeld en toen terug.

Wij hebben vijf en een halve dag heerlijk gewandeld langs GR-routes in prachtige natuur van bergen en dalen, bomen en vogels, een hertje en zelfs een slang. Voor ons was deze etappe top. Klaas en Henny Springer, Mien Visser en Bep Jonk.