HET WANDELJAAR 2004
-
Begin 2004 kreeg wsv. ’n Loopie haar eigen website!
-
Kees Tol ging van 29 februari tot 14 juni te voet van Volendam naar Santiago de Compostela
-
Zuiderzeetocht 2004: ruim 1200 deelnemers en deelneemsters!
-
In juni voor de derde maal de midzomernachtloop (70 km)
FOTO’S 2004
Klik hier voor een paar superleuke foto’s namelijk: foto’s uit 2004
WANDELVERSLAGEN (even naar beneden scrollen):
-
Interview Marcel van ’t Hoff – febr. 2004
-
Verslag verenigingsuitje Bergen 2004 – Jan Vik
-
Verslag Vierdaagse van Nijmegen 2004 – Jan Tol Jobse
-
Berichtje Vierdaagse uit de Nivo juli 2004
-
Brief aan deelnemers midzomernachtloop 2004
1) INTERVIEW MARCEL VAN ‘T HOFF
* Wanneer ben je begonnen met lopen? Marcel: “Mijn vader (Klaas van ’t Hoff, red.) loopt al sinds 1967. Vroeger stond ik hem regelmatig op te wachten bij de finish, later ben ik met hem mee gaan lopen. Toen ik net 13 jaar was heb ik voor het eerst de Vierdaagse van Nijmegen gelopen, 4 x 30 km, ongetraind!”
* Hoe vaak loop je gemiddeld per week? M: “De laatste jaren beperk ik me tot een drietal jaarlijks terugkerende evenementen, nl: de Vierdaagse van Nijmegen (4 x 50 km), de avondvierdaagse van Kwadijk (4 x 15 km) en de tweedaagse van Diekirch (2 x 40 km). Voorheen liep ik wat meer, maar toen had ik ook wat meer tijd!”
* Is de wandelsport een familiaire aangelegenheid? M: “Op zich hebben we best een sportieve familie, echter wij zijn de enige twee (snel-) wandelaars. In de wintermaanden schaatsen we trouwens ook geregeld; zelf heb ik 3x de Elfstedentocht gereden (’85/’86/’97), waaronder 1x op vier gevulde koeken!”
* Nooit blessures? M: “Aangezien ik meestal ongetraind deelneem aan de Vierdaagse van Nijmegen, zal ik ook dit jaar wel weer niet ongeschonden uit de strijd komen, maar over het algemeen blijft het bij wat blaren en spierpijn. Wel heb ik ooit een peesontsteking gehad omdat ik m’n veters in het begin te strak had aangetrokken. Voor de rest mag ik eigenlijk niet klagen. Overigens doe ik een maand of 2 voor de Vierdaagse wel regelmatig zwaai-/rek-/strek- en beenspieroefeningen; kennelijk met goed resultaat want ik heb nog nooit voortijdig moeten afhaken!”
* Heb je nog tips voor andere wandelaars? M: “Zelf vinden wij het wel grappig een wandelboekje bij te houden, dan kun je na een aantal jaren bijv. altijd weer terugvinden hoe vaak je een bepaalde tocht hebt gelopen. Bij de stickers kan men zelf evt. nog een verhaaltje schrijven, of leuke anekdotes en het aantal afgelegde kilometers. Sommige mensen verzamelen onderweg zelfs folders, suikerzakjes e.d. om te bewaren of om de leuke plaatjes uit te knippen, om deze vervolgens in het wandelboekje te plakken.
* Welke tocht zou je iedereen willen aanraden? Marcel en Klaas: “Diekirch! Een prachtig afwisselend parkoers, geen ellenlange rechte paden en de omgeving is schitterend; bosrijk en heuvelachtig (wel een pittige tocht dus!).
* Ook wel eens minder leuke belevenissen? M: “De starttijd in Nijmegen, altijd weer een crime! Rond half 1 thuis na het stappen en dan gaat om 3 uur die wekker weer. Later starten kan wel, maar dan heb je weer zoveel mensen voor je, die je allemaal weer moet inhalen en aangezien de paden vaak nogal smal zijn… Gelukkig komen wij meestal tusen 12 en 1 uur binnen, dan stappen we snel op de fiets en pakken snel nog 2 uurtjes slaap. Het is altijd weer een barbaarse tocht en toch meld ik me iedere keer weer aan. Dit jaar (2004) doe ik voor de 24e keer mee!”
2) VERENIGINGSUITJE BERGEN 2004
Het jaarlijkse verenigingsuitje, dat deze keer was gepland op zondag 21 november 2004, is net als vorig jaar weer prima geslaagd. We troffen het geweldig met het weer, want tussen de zaterdag ervoor en de maandag erna, twee hele dagen regen, hadden wij het geluk dat het droog was, geen wind en een prettig wandeltemperatuurtje.
Ondanks de concurrentie van het ‘Concert van de Eeuw’, georganiseerd door de 100-jarige Rabobank, waren er toch van de 43 personen die zich hadden aangemeld uiteindelijk 38 aanwezig. Jammer van de 12 nog overgebleven lege plaatsen in de bus! Het bestuur zal nog een hartig woordje met de Rabobank gaan wisselen! Er werden door de deelnemers van ’n Loopie verschillende afstanden gewandeld. Zo was er een groep onder leiding van Simon Gokker die gekozen had voor de 25 km, maar na 2,5 a 3 uur alweer terug was in het startcafe.
Voor hun fatsoen hebben ze er toen nog een route van 10 km aangeplakt.
Gerrit van Tuis zat na afloop helemaal stuk en wilde met een steekkar naar de bus worden gebracht. Jaap Plat (Flip) was doorweekt van het zweet en moest zich omkleden in het cafe; hij plakte er meteen een optreden als Chippendale aan vast.
Voor Evert Drum houden we iedere wandeltocht ons hart vast, want hij verdwaalt altijd. Maar deze keer had Evert gekozen voor zekerheid: hij had zijn schoonvader en schoonmoeder weten over te halen om ook mee te gaan. Nu was hij op tijd weer op het thuishonk. Het was overigens heel plezierig dat Crelis Keizer en Cis Runderkamp na een lange afwezigheid weer eens van de partij waren. De gezusters Hoogland liepen ditmaal een korte afstand, want volgens Nel en Gre is het hun eigenlijk alleen te doen om de medaille. Hun prijzenkasten moeten dan inmiddels uitpuilen. Aaf Duim laat nu ook een prijzenkast in haar woonkamer timmeren. Daarvoor vraagt zij haar broer Thoom, want die is in het bezit van een klopboor. Hij is trouwens best bereid om ook voor anderen een prijzenkast te maken. Door enkelen werden in het gezellige stadje Bergen nog de nodige Sinterklaasinkopen gedaan. Van de gelegenheid om voor de microfoon Sinterklaasliedjes te zingen werd geen gebruik gemaakt. De sfeer in de bus was al goed genoeg. Rest ons nog om Margriet Veerman en Thoom Smit complimenten te geven en te bedanken voor de perfecte organisatie van dit geslaagde verenigingsuitje.
Door: Jan Schilder Vik
3) VIERDAAGSE NIJMEGEN 2004
Op de eerste plaats wil ik een compliment maken aan Pius Schilder van de Nivo. Ik bedoel hier niet alleen dat hij het wederom heeft gepresteerd de 50 km te lopen, maar het feit dat hij in de Nivo duidelijk en uitgebreid over de vierdaagse heeft gepubliceerd. Ook ik wil een bijdrage leveren in de vorm van bespiegelingen. Mijn ervaringen met betrekking tot de eerste vierdaagse van mijn leven, en enkele bijzonderheden die hier onlosmakelijk mee verband houden, wil ik u niet onthouden.
Er waren in ons hotel te Boxmeer onder de Volendammers veel debutanten, doch zij waren allen goed getraind. De meeste deelnemers startten reeds om 5.30 uur. Vanaf Boxmeer betekende dat, dat men met de trein van 4.19 uur richting Nijmegen reisde. Voor de startpoorten, er waren er vier in totaal, stonden duizenden wandelaars te wachten tot het moment dat zij om 5.30 uur van start mochten gaan. Er heerste een gemoedelijke sfeer. Gedurende de week van de vierdaagse worden er in Nijmegen en omgeving ook de zomerfeesten gevierd. Deze jeugd stond ons ’s morgens in alle vroegte reeds aan te moedigen. Vanaf 6.00 uur ’s morgens zagen wij aan de beide kanten van de brede en ruime straten al mensen zitten om de wandelaars te aanschouwen. U begrijpt, naarmate de tijd verstreek, kwamen er steeds meer mensen naar buiten om de wandelaars aan te moedigen of hen iets aan te reiken. Uit vele woningen schetterde luide muziek. Het is allemaal om de sfeer er in te houden.
Dag 1: Dag van Elst
De eerste dag begon, voor wat het weer betreft, goed. Om ongeveer 9.00 uur begon het te regenen. En het bleef regenen tot het einde van onze loopdag. Maar wij hielden de moed er in. Dick Veerman, onze oud-wethouder en de voorzitter van onze vereniging, bleef ondanks de eerste regendag goed gehumeurd. Hij zag er zelfs de voordelen van in. De marskramers langs het parcours zagen het anders. Zij konden deze dag weinig verdienen. De langdurige regen betekende ook dat onze schoenen waren doorweekt. Overigens was het een belevenis om al die mensen, toeschouwers en wandelaars, te zien. De soldaten, de politieagenten in uniform, de vele buitenlandse wandelaars, de Schotten met hun doedelzakken. Imponerend en teveel om op te noemen.
Dag 2: Dag van Wijchen
In gesprekken voorafgaande aan mijn eerste vierdaagse had men mij desgevraagd geantwoord, dat de tweede dag de zwaarste dag is. Mentaal hadden wij ons daar dus op voorbereid. “Het bord Wijchen kom je tien keer tegen,” werd er gezegd. Doch het prachtige wandelweer en de wijze waarop wij werden onthaald in Alverna en Beuningen, zorgde ervoor dat wij deze dag probleemloos konden volbrengen. Alleen, net nadat wij de finish hadden bereikt, begon het te gieten van de regen. Het gevolg daarvan was dat wij wederom kletsnat waren, toen wij het C.S. van Nijmegen hadden bereikt. De lopers die geen twee paar schoenen bij zich hadden, konden de volgende dag met natte schoenen aan de dag beginnen.
Dag 3: Dag van Groesbeek
Wij hadden wel eens gelezen en gehoord over de zwaarte van de “zeven heuvelen tocht”. Zonder te willen opscheppen was dat voor de meeste Volendammers, die voldoende hadden getraind, totaal geen probleem. Doch dat gold niet voor iedereen. Wij haalden een politieagent in uniform in. Aan alles was te zien dat hij duidelijk last had van blaren. Ik vroeg hem: “Beste agent van politie, hoe is het met uw conditie?” Hij antwoorde alert met de volgende bewoordingen: “Met mijn conditie is het goed, maar ik heb problemen met mijn voet.” U begrijpt, dat was lachen. De inkomst in Nijmegen op deze derde dag overrompelde ons als het ware. Een enorme mensenmassa, duizenden mensen, in de brede straten van deze stad, die ons verwelkomden en toejuichten.
Dag 4: Dag van Cuyk
Het jaar hiervoor waren wij hier een weekje met vakantie geweest. Wij kenden de omgeving dus al een beetje. Duidelijk werd dat, naarmate het eindpunt meer in zicht kwam, het aantal mensen dat langs de kant stond, enorm toenam. De luide muziek, het aantal mensen en de aanmoedigingen waren overweldigend. Het mooie weer zorgde er tevens voor dat het een feest was om hier te lopen. Mijn zwaarste uren waren de laatste 10 kilometer op de Via Gladiola. De reden daarvan was wellicht dat mijn vriend Crelis Tol en ik niet ons eigen tempo konden lopen.
Randverschijnselen:
Voor vele sportieve lopers heb ik veel respect. Doch het meeste respect heb ik voor Jaap Jonk. U zult begrijpen dat dit zeker met zijn leeftijd te maken heeft. Jaap is nl. van het geboortejaar 1930; reken maar uit. Deze altijd humoristische “kippendokter” noemde het uitlopen van de vierdaagse “een fluitje van een cent”. Tijdens het verblijf in hotel Riche te Boxmeer gaf hij er trouwens wederom blijk van, dat hij in zijn actieve leven als poelier veel meer verstand had van kippen dan van haantjes. Maar dat verder terzijde. Hij was niet de enige, die respect verdient. Tijdens onze wandelingen ontmoetten wij allerlei soorten mensen. Jong en oud, getraind en ongetraind, noem maar op. Op de derde dag vroeg ik aan een klein vrouwtje, die ogenschijnlijk Sarah al lang geleden had gezien, hoe het ging. Zij antwoordde: “Goed hoor.” Daarop vroeg ik haar voor de hoeveelste keer zij de vierdaagse liep. “Voor de 20e keer,” antwoordde ze. Ik, als debutant, hield verder maar stil. Het was een zeer gemeleerd gezelschap; in onze trein van 4.19 uur zagen wij alle ochtenden lopers in sportieve kledij in allerlei kleuren en twee sportieve jongedames, die met molentjes op hun gekleurde opvallende hoedjes liepen.
Op de derde dag zagen wij een echtpaar wandelen, waarvan het scheen of zij bijv. naar het stadhuis gingen. Enerzijds mooi in het wit gekleed, doch anderzijds sportief en in een zodanig tempo aan het wandelen, dat zij vele wandelaars inhaalden. Daarbij moest ik onwillekeurig denken aan Nel Tol en Ria Hoogland. Ook deze twee dames presteren het om in een hoog tempo te lopen, waarbij het lijkt of zij, al gezellig pratend met elkaar, een kort wandelingetje maken.
Wat mij het meest tot de verbeelding sprak, waren die drie zingende jongedames.
De eerste zangeres zong een regel van een lied. De twee andere dames herhaalden dit. U kent dit wel. Zij deden dit zo mooi dat alle lopers in hun directe omgeving spontaan en van harte mee zongen. De broer van deze zangeres, een ogenschijnlijk minder getalenteerd iemand, liep eveneens mee. Hij droeg in zijn rugzak o.a de regenkleding en het proviand van deze drie zingende jongedames. Zo had een ieder zijn of haar inbreng. Voor we het beseften hadden wij, dankzij dat sfeertje, er tien kilometer opzitten. Wij verbleven in Hotel van Diepen te Boxmeer. In dit hotel verbleef o.a. ook de ploeg van Jan Kras. Acht sterke kerels. Vijf ervan presteerden het elke dag 50 kilometer te lopen. De broers Kees en Nico Jonk, de gebroeders Peter en Simon Tol en Erwin Kok. Voor degenen onder u die zich afvragen waarom het lopen van de 50 kilometer zo’n prestatie is, merk ik op, dat deze sportievelingen ’s nachts reeds om 2.00 uur moesten opstaan. Simon Tol (Gokker) is iemand van het type: “ruwe bolster, blanke pit”. Tijdens de vierdaagse heeft hij zich op zijn manier echt uitgeleefd. Hij presteerde het nl. om elke dag 50 kilometer te lopen en dan om 11.07 uur aan de finish te komen. Simon liep zo snel dat er nog geen mensen langs de kant zaten. Ook Joop van Pooy, Henk van Nek en Jan Kras wisten de 40 kilometer gedurende deze vierdaagse in een uitstekend tempo probleemloos, d.w.z. zonder blaren of iets dergelijks, uit te lopen. Tom Schilder (Politiek) zagen wij ook met een van zijn twee lieftallige en sportieve dochters lopen. Aan de stijl en het wandeltempo van Tom was duidelijk waar te nemen, dat zijn dochters het sportieve karakter niet van een “vreemd” hebben. Last but not least wil ik van harte vermelden, dat zowel de catering, door onze vereniging als ook de wijze waarop de verzorgers ons hielpen van grote klasse was. Onze hartelijke dank daarvoor.
Jan Tol Jobse.
4) RECORD AANTAL DEELNEMERS UIT VOLENDAM TIJDENS VIERDAAGSE
Vorige week (juli 2004) werd in Nijmegen voor de 88-ste keer de Vierdaagse gehouden, het grootste wandelevenement ter wereld. Hiervoor had zich een recordaantal van 47.000 mensen ingeschreven, waaronder ook een 80-tal Volendammers. Er was deze keer tevens een recordaantal uitvallers (rond de 5.000) en 4.000 mensen kwamen niet eens aan de start. Twee deel-nemers uit Volendam moesten vanwege een knieblessure helaas afhaken. Onder zware en moeilijke (weers-) omstandigheden liepen de overige deelnemers uit ons dorp de Vierdaagse uit. Ondanks de blaren, vermoeid-heid wegens het slaaptekort en de (soms te grote) drukte op het parcours, kijkt eenieder toch terug op weer een zeer geslaagde wandelvierdaagse. De meeste deelnemers hebben al te kennen gegeven volgend jaar weer van de partij te zijn. Jaap Jonk (de Kippendokter) liep op 74-jarige leeftijd de Vierdaagse uit op de 40 km! (Bron: Nivo, juli 2004).
5) MIDZOMERNACHTLOOP 2004
Op vrijdag 18 juni 2004 vertrekken wij precies om 19.00 uur vanaf Sporthal Opperdam naar Utrecht om in een nachtelijke tocht terug te wandelen naar Volendam. De route zal ongeveer 70 km bedragen. De kosten verbonden aan deze wandeling zijn 10 euro, te voldoen bij vertrek. Daarbij inbegrepen zijn alle versnaperingen onderweg en de kosten van het vervoer. De broodjes worden gesponsord door onze warme bakker Evert, van Bakkerij van Pooij. Eventuele consumpties onderweg in een horecagelegenheid zijn voor eigen rekening.
Het is de bedoeling dat we met zo’n 25 personen van start gaan en het is zeker ook de bedoeling om allemaal weer gelijk aan te komen. Daarom zal het tempo, ongeveer 6 km per uur, door 2 personen vooraan worden aangegeven. Het is duidelijk GEEN wedstrijd! Omdat het vorige week volle maan is geweest, zal het dit weekend aardedonker zijn. Dus: reflecterende jasjes en/of lichtbandjes zijn verplicht. Een zaklantaarn voor onderweg kan ook handig zijn. Er is in de bus een EHBO tas aanwezig, maar alleen voor noodzaak. Tape, of andere benodigdheden graag zelf meenemen voor eigen gebruik. Zorg voor een afsluitbare waterfles, er is genoeg water in de bus om zelf bij te vullen. Ook handig om mee te nemen zijn een extra t-shirt, sokken, schoenen, een regenjasje, rolletje closetpapier, etc. Het kan allemaal met de bus worden vervoerd. Ons streven is er een gezellige, sportieve nacht van te maken en als groep bij elkaar te blijven. Alvast bedankt! De chauffers die ons zullen wegbrengen zijn: Dick Veerman, Nico Jonk (Max), Simon Tol (Gokker), Henk Keijzer, Els Bloem, Pius Schilder (Nivo). De verzorging is onder de bezielende leiding van Jan Schilder (Clown) en zijn assistent(e). Voor eventuele sportieve familiegenoten of vrienden die ons tegemoet willen lopen: onze aankomst zal rond 10.00 uur ’s morgens in het Havengat zijn.
Zie ook: Archief 2004